Contact opnemen
Wilt u advies over een specifiek onderwerp? Of heeft u een vraag of opmerking?
Vul dan het formulier in en we nemen zo spoedig mogelijk contact met u op.
Van kraanmachinist naar junior ontwerpleider
29 oktober 2021Van kraanmachinist naar junior ontwerpleider
Binnen Koninklijke Oosterhof Holman zijn er veel collega’s die nu iets anders doen dan waarmee ze hun carrière startten. Zo ook Joran Wijkstra, die begon als kraanmachinist en nu werkt als junior ontwerpleider bij VIBOHN. Tussendoor werkte hij ook als (assistent) uitvoerder en werkvoorbereider. Misschien klinkt dat alsof hij al bijna met pensioen gaat, maar Joran is pas 24 jaar. Hoe dat zit? Joran vertelt erover.
Als kind al bezig met machines
Joran was als kind vaak te vinden op de boerderij. Zijn ouders hadden een drukke fulltime baan, en Joran ging vaak naar de ouders van zijn schoolvriendje. Die hadden een boerderij, waar hij als kind van 10 jaar al op de trekker rondreed. Dat vond hij geweldig. Later op de landbouwschool kwam hij een nieuwe kameraad tegen, Dennis, waarmee hij na school samen aan het werk ging bij het loonbedrijf van zijn ouders. Dat vonden ze veel leuker dan school, ze hebben zelfs gespijbeld om aan het werk te kunnen in het gras.
Machinistenopleiding
Na de middelbare school startte Joran samen met Dennis de Machinistenopleiding GWW, een mbo niveau 3-opleiding. Daarbij kwam het goed van pas dat Joran al jong zelfstandig was. Joran: ‘’De opleiding was op het SOMA college in Harderwijk, we sliepen de hele week op een campus bij school. Met 3 mensen op een kamer van 16 vierkante meter. Dat was een fantastische tijd.’’
Nieuwe uitdaging
De opleiding tot Machinist GWW duurt 3 jaar. Na 2 jaar zocht Joran wat extra uitdaging. Mijnbouw leek hem erg interessant, maar dat is weinig te vinden in Nederland. Toen is hij gaan zoeken. ‘’Via Google kwam ik uit bij goudmijnen. In Suriname is een goudmijn waar ik stage wilde lopen, toen ben ik in gesprek gegaan met mijn opleiding. Die zeiden: het is lastig maar wel leuk, als je het kan regelen is het prima. Maar wel eerst je examens doen.’’ Dat deed Joran en hij vertrok naar Suriname. Hij zou voor 5 maanden gaan, maar dat werden er 7.
Machinist in Suriname
Zijn tijd in Suriname was een groot avontuur. ‘’Ik ging daarheen met een laptoptas en een koffer. Je kent daar niemand, maar daardoor bouw je snel een band op met die mensen. Ik spreek de mensen die ik daar ontmoet heb nog wekelijks.’’ Wie denkt dat zijn stage in Suriname relaxt was, heeft het mis. ‘’Ik werkte op de graafmachine, shovel en bulldozer. We sliepen op een kamp in een mijn, 5 uur van de bewoonde wereld. We werkten 14 dagen achter elkaar, 13 tot 14 uur per dag. In de mijn deden we alles; eten, voetballen en slapen. Na die 14 dagen was je dan 4 dagen vrij en vertrokken we naar de hoofdstad Paramaribo om weer bij te tanken, daarna werkte je weer 14 dagen.’’
Avonturen in Suriname
Tijdens zijn stage maakte Joran heel wat mee. Toen hij net was aangekomen en ging douchen in de primitieve cabines daar, zat er ineens een enorme vogelspin naast hem. ‘’Dus ik rende snel die douche uit. Iedereen vond dat mega grappig natuurlijk, dat ik daar naakt uit kwam rennen. Een collega pakte die spin vervolgens met zijn blote handen. Die mensen zijn nergens bang voor.’’ Joran mocht tijdens zijn stage uitdagende projecten uitvoeren, zoals het aanleggen van een landingsbaan. ‘’Die baan was maar 400 tot 500 meter lang. Toen ik klaar was kwam er een piloot langs, een type met open bloesje, pilotenbril en gouden ketting. Die keek even en zei: prima! Daar kon hij blijkbaar wel op landen met zijn vliegtuig.’’
Gouden tijden, maar geen goudmijn
Joran had een gouden tijd in Suriname. Als stagiair werkte hij tegen een stagevergoeding, maar door een gigantische inflatie was dat binnen no-time bijna niks meer waard. ‘’Ik kreeg eerst omgerekend 700 dollar per maand, toen werd dat door de inflatie ineens omgerekend maar 250 dollar. Gelukkig heb ik toen kunnen afspreken dat mijn vergoeding mee steeg tegen de inflatie’’. Goud heeft hij niet overgehouden aan zijn tijd in de goudmijn, dat werd streng gecontroleerd. ‘’Elke dag moest je door een scan, daar stonden dan bewakers naast met enorme geweren. Je haalde het niet in je hoofd om een flintertje goud mee te nemen.’’
Opnieuw in de studiebanken en start bij KOH
Na zijn avontuur in Suriname ging Joran opnieuw studeren. Hij begon met de opleiding uitvoerder bouw en infra, mbo niveau 4, die hij in een jaar kon doen. Op zijn twintigste was hij klaar met zijn opleiding, en begon hij bij Koninklijke Oosterhof Holman op het project Aanpak Ring Zuid als assistent uitvoerder. Zo kon hij het uitvoerdersvak leren. Dat was erg wennen: ‘’Ik kende het wereldje natuurlijk al een beetje, maar moest meer de grote lijnen gaan zien. Je bent bezig met hele andere dingen, zoals planningen, geld en contracten. Het diploma was binnen, maar dat was pas het begin! Ik vond het fantastisch. In de loop van de tijd mocht ik meer taken zelfstandig doen, zoals het uitwerken en begeleiden van de transportbewegingen voor een buitendienststelling. Wanneer de mogelijkheid er was werkte ik nachtdiensten. Ik mocht zelf mijn weg vinden en ontdekken wat ik leuk vond.’’
Verder studeren
Na twee opleidingen was Joran nog niet uitgestudeerd. ‘’Ik hoorde over de mogelijkheid om in deeltijd de opleiding HBO Civiele Techniek te doen. Dat betekende 4 dagen werken en 1 dag naar school. Ik kon in dienst gaan bij Civilion en gedetacheerd worden bij Koninklijke Oosterhof Holman. Die opleiding heb ik in 3,5 jaar afgerond.‘’
Vliegbasis Leeuwarden
Na 2,5 jaar voor de Aanpak Ring Zuid te hebben gewerkt, moest het realisatieteam afschalen. Joran ging toen aan de slag voor de Vliegbasis Leeuwarden als assistent uitvoerder. Ook begon hij daar wat meer werkvoorbereiding taken op te pakken. Koninklijke Oosterhof Holman was verantwoordelijk voor het infrawerk rondom het nieuwe simulatiegebouw van de JSF-35 , Hendrik Lootsma was daar hoofduitvoerder. Joran heeft daar enorm veel geleerd: ‘’Als ik vastliep kon ik bij Hendrik terecht. Ik mocht heel verschillende taken oppakken.’’
Visie op het vak
Joran heeft snel carrière gemaakt, maar dat was niet zijn doel. ‘’Ik wil niet zo snel mogelijk carrière maken, ik wil goed worden in mijn vak. Na een opleiding ben je niet meteen een uitvoerder. Je moet gewicht hebben, ervaring. Ik wil dat graag opdoen. Daar ben ik altijd open over in de teams waarmee ik werk. Ik heb de opleiding gedaan, maar daarnaast moet je nog zoveel leren. Ik snap hoe straatwerk werkt, maar zal nooit iemand met 20 jaar ervaring gaan vertellen hoe het moet. Een stratenmaker heb je net zo hard nodig als een uitvoerder. De aannemerswereld is hard, als je uitvoerder wilt worden moet je niet naast je schoenen lopen. Ik ben me nu continu aan het ontwikkelen. ‘’
Glasvezel
Na het project bij de vliegbasis mocht Joran aan de slag met het aanleggen van glasvezel, samen met Gjalt de Boer. Hij vertelt daar enthousiast over: ‘’Er kwamen voor ons veel nieuwe dingen kijken bij dat project. Opnieuw een leerschool! Naast de graafwerkzaamheden gingen we aan de slag met het voorbereiden en laten uitvoeren van gestuurde boringen en persingen. Dit werd een succes, alleen liepen we tegen de voorraad ontwerpen aan wat op de plank lag. Toen dacht Koninklijke Oosterhof Holman: Dat kunnen wij beter!’’
VIBOHN
‘’Het idee ontstond om zelf de ontwerpen te gaan doen. We hadden daar niet genoeg kennis voor in huis, want het technisch ontwerp van een glasvezelnetwerk vraagt om andere kennis dan waar wij ervaring mee hebben. Zo ontstond de samenwerking met VIB Netwerken: samen met OH werd dat VIBOHN. Uiteindelijk kreeg ik de kans om ontwerpleider te worden, daar heb ik een tijdje over nagedacht. Voor mij zou dit de eerste stap naar een leidinggevende functie zijn, dat is spannend en het is voor mij belangrijk dat ik goed begrijp wat het ontwerpen van een glasvezelnetwerk inhoudt. Uiteindelijk hebben we in goed overleg gekozen om junior ontwerpleider te worden. Zo is duidelijk dat ik nog starter ben en zeker niet alles weet.’’
Toekomst
Joran is nu dus 24 jaar en junior ontwerpleider. Blijft hij dat altijd doen? Joran: ‘’De tijd zal het leren. Mijn hart ligt bij de grond- weg en waterbouw, minder bij de Telecomwereld. Ik haal veel energie uit positieve resultaten. Van elke euro die ik uit mag geven voor het bedrijf wil ik het liefst 2 euro maken. Bij VIBOHN liggen nu mooie uitdagingen, voor nu heb ik het prima naar mijn zin.’’ Werken met machines vindt Joran nog steeds geweldig. Joran is vaak op zaterdag nog aan het werk op de kraan. Dus dan is het weer andersom: van junior ontwerpleider naar kraanmachinist.
